The tale

اینجور که فیلم"the tale"جای قهرمان و قربانی عوض میکنه ،باعث میشه مرور کنی کجا بوده که همین تعبیرهای اشتباه رو داشتی یا حتی باعثشون بودی. روایت تکان دهنده رویارویی جنیفر که حالا مستندساز هست با گذشته ای که واقعیت و تخیل رو درهم داره؛ طوری که خود سیزده ساله اش رو هم به خاطر نیاره. عجیب نیست ذهنی که دستخوش باورهای اشتباه هست بعد از سال ها باز هم ترک های خودش رو توی لایه های مختلف زندگی ایجاد کنه. که بعد از مدت ها برگردی و ببینی چطور یه آدم یا اتفاق میتونه بی سر و صدا و حتی بدون حضور خودش، سلول به سلول ات رو آلوده کنه و درنهایت تو رو به راهی ببره که خودش خواسته. اوهوم، عجیب نیست که بعد از سال ها یک تلنگر باعث شکست و فروپاشی یکی باشه. "منیپولیت"اصطلاحی هست برای کسایی که کنترل ذهن نفر دیگه ای رو انجام میدن یا تاثیری میزارن که مطابق خواست اونا باشه. منیپولیت کردن ذهن قربانی برای ایجاد این تصور که در یک رابطه عاشقانه هست و یا اتفاقی که رخ داده به خاطر اشتباه شخص خودش هست، قسمت مهمی از پروژه تجاوز برای کنترل کردن قربانی هست.هدف؟جلوگیری از افشا. مهارتی که شکارچیان جنسی استادانه اجرا میکنند(راستی خوشحال میشم اگه کسی حوصله داشت یکی از پست های قدیم ترم راجع به لویی سی کی و امثالهم هست بخونه و نظر بده).نمیدونم حالتی که آخر فیلم جنیفر نشسته روی زمین و نگاه دوربین میکنه؛ واقعا احساس رهایی و خالی شدن سرخوردگی و خشم اش رو داشته یا این ملاقات فقط یه خواهش قلبی بوده..
خواستم بگم بین چالش ها و نهضت های لوس توییتر و اینستا این رشته اخیر از افشاگری متجاوزها داستان عجیبی بود.معجزه خاصی قرار رخ بده؟بعید هست!حداقل تو کشور ما. اما کمترین دست آوردش تنگ شدن عرصه برای زندگی این آدم هاست. هزار آفرین به شجاعتشون...